Brom-brom uit die vere

 
4h46. Dis toe die hadidas in die buurman se denneboom hul heksegroet begin gil.

Vroukie kom die badkamer in toe ek later staan en skeer en verneem na die kwaliteit van my nagrus.”Nee, ek het lekker geslaap totdat die bleddie hadidas begin raas het. Dis asof hulle al wat leef en beef wakker gemaak het, skielik blaf al wat ‘n brak is en die spul voëls wat die ou hier agter in daai sink kaia aanhou begin met hul gekras en gekrys . Dit so vroeg in die oggend, net toe ek ‘n laaste slapie insit”

“Ag my skapie (!), dis darem nie so erg nie, dit was in elk geval al opstaantyd.”

“Ja maar toe begin al wat ‘n voël is saam raas. Die duiwe koer en die mossies kwetter en daai bleddie koelievinke skreeu saam. G’n siel kan dit hou nie”

“Lyk my jy het met die verkeerde voet uit die bed geklim, hmm Skapie? Dis Vrydag, die naweek lê voor. Jy moenie so knorrig wees nie. Buitendien, dis ook nie alle voëls wat vroegoggend lastig is nie” sê sy. Haar stem is diep en donker, smeulend soos die hardehoutkole van ‘n nanag kampvuur, gelaai met die misterie en mistiek van vrouwees (ok, hier het ek ‘n bietjie meegevoer geraak). Daar is ‘n twienkel in haar oog, en toe kom ek weer laat by die werk.

Die trolle se werk?

Dink julle die trolle is terug? Ek sien ou Kaal (Het) Niehuis se bladlese is die hoogte in. Dink julle daai ou is ‘n sosiopaat? Ek lees nou die dag so iemand het die vermoë om mense in so ‘n mate ‘n rat voor die oë te draai dat hulle weet hy lieg maar hulle glo hom tog.

Geniet die Dinsdag–dis my gunstelingdag van die week, die verste van Maandag af!

Japie my skapie ek is lief vir jou…

 
So betrag ek myselwers in die spieël toe ek staan en skeer. Die beeld wat ek daar sien herinner vaagweg aan die vooraansig van ‘n 1948 Ford, hoë modderskerms en ‘n blink bonnet. Ek sit my bril op en nog erger: daai Ford lyk of hy onsuksesvol deur Poena se Panelbeaters in Orkney onder hande geneem is. Ek leun vorentoe om die ontstellende verskynsel beter te betrag. Onteenseglik, my looks is in sy moer, nie dat daar veel was nie, maar darem. Hier onder my kennebak is ‘n slap lel aan’t groei. Hoekom? My profiel begin die van ‘n pelikaan aanneem. Ek het êrens gelees mens se ore hou aan met groei, teen 0,2mm per jaar. Dis die waarheid. Seker bemes deur al die kak wat ek deur die jare moes aanhoor.

Aah, hier is tog goeie nuus, my hare is weer besig om te groei! Net jammer dis in en op my ore. Dit lyk soos pampasgras op Randfontein se mynhope. Ook op my rug is daar ewe skielik welige groeisels. Ek lyk soos ‘n vet Griek wat verhaar na die winter.

G’n wonder Vroukie noem my deesdae “My Skapie” nie.

“ Wat lyk jy so bedruk en bedroë?” vra Vroukie toe sy die badkamer inkom. “Dis Vrydag, die naweek lê voor”

“Ek neem net bestek van die skade en letsels wat die ruwe lewenstorme deur die jare op my gelaat het,” antwoord ek ietwat melodramaties, “ek lyk kak, ek lyk soos die Taliban”

“Ag my skapie “ (sien julle?) “ jy lyk vir my nog net so oulik en so mooi soos jare gelede”. Daai Suster Teresa stem en die twienkel. “ As jy my nie glo nie kan ek jou altyd wys” Sy sing die “wys” in twee lettergrepe op noot.

En toe is ek weer laat by die werk.

Sanctus Valentinus

 Nou ja, hoop julle het almal lekker Valentine’s presentijies gekry!!
Ek wou ‘n rympie skryf oor Sanctus Valentinoes, maar die enigste gepaste rymwoord was onvanpas.
Lekker week vir julle almal, en mag die Maandag tinte van pienk vertoon !

Koebaai Carl

Gedog ek kan nie daai Carl Niehaus trust nie, maar aan die ander kant, what monkey sees monkey does.

Liefdeswee, o wee

 

In my studente jare hou ek my lyf digter

En skryf rympies geswaai of nugter,

Skoon beswymel deur die vrolike fees

Van netjies verpakte vroulike vlees

In ‘n skrapse seksie polka dot bikini

Wel, party had ook nie net ‘n biekie nie

Ek had soms my hande plesierig vol

Met ‘n mollige eerstejaar potjierol

Haar bates bultend soos deeg in ‘n pan

Haar oë lag “Kom probeer my vang!”

Ai., dit was die dae van my jonkheid

Deurgebring in ‘n beswyming van dronkheid,

Nee, nie die een van drank en brassery

Maar van handjies hou en vryery

Ek verbeel my daar was nog ‘n liefdesplesier

Daar was mos drie, of was dit vier?

U hare Madam

 Daar op Therina se blog was so ‘n gespot en geskater oor kort mannetjies, wat my laat dink aan die grappie wat ek êrens eenkeer op ‘n blog gelees het, met apologie aan die oorspronklike blogger.

Wanneer mag ‘n man maar ‘n dwerg bliksem?
As hy met jou vrou dans en sê haar hare ruik lekker!

Askies!

So tjek ek vanoggend tersluiks my skoftin–gesonde slaaibestanddele, reste van gisteraand se hoender en blikmielies. Toe sê ek vir Vroukie, heel grapperig, dis mos nou die hoender met die kropinhoud. Toe kry ek daai Kyk, en Valentine’s is om die draai. Ek hoop Florrie se Bloemiste het nog van daai post Krismis pre Valentines specials.

Seil slang, seil!

Ek sit so en dink oor die werk wat ek doen in ‘n omgewing waar werksprosedures byna daagliks verander en kommunikasie so te sê nie bestaan nie, en die beeld van ‘n slang wat oor ‘n pad seil kom by my op. Ek is die slang, en dis my werk om oor die pad te seil. maar nes ek op spoed is, kom ‘n klonkie met ‘n stok en moer my plat. Dan begin ek maar weer, net om weer gemoer te word. Hoeveel keer kan ‘n ou gemoer word voordat jy besluit: Tot hiertoe en nie verder nie!