Die Lewies voorgeslag

So a la die TV  program “Who the hell am I” wat gaan oor die sg bekendes wat hul herkoms naspoor, het ek ook dieper gedelf in die genealogiese verlede van die Lewiese, en sowaar, met bietjie navorsing, ‘n paar besoeke aan die biblioteek en ‘n ritsery op die internet, slaag ek daarin om die eerste Lewies wat Suid-Afrika uit Nederland binnegekom het, op te spoor. Dit blyk dat hy in 1746 reeds ‘n lappie grond langs die Liesbeekrivier bekom het  en daar ‘n boerderytjie aan die gang gesit het. Wonderbaarlik het sy dagboek behoue gebly, of te wel flenters daarvan, en hieruit kan mens veel te wete kom van hierdie merkwaardige man. Ek plaas ‘n gedeelte hier.

 “Mijn lieve dachtboek, 7 December in de jaar  des Onse Lieve Heere 1748

 Vanochtend, toen die dageraad neerdaalt, ontwaak ik met een gevoel van serieus afwachting. Het zijn de dacht ik reeds lank tevoren bepaald heeft de resultaat mijn proeftneming onderzoeken. Mijn proef zijn namelijk mijn eigen jenever te stooken, als dat luis Willem Adriaan van der Stel enich poging wijn te maken door de Vrijburghers prohibeert, ende zodoende een monopolie scheppen voor de verkopen der zijn eige wijn.  Ik heeft lank reeds, toen ik hier ter lande ben aangekomen, een etnisch jeneverbesje aangetroffen, die in oordaad aan de bosjes hing. Van deze besjes heeft ik nu begonnen jenever te stooken, ende vandacht gaat ik de resultaat beproefen.

 “Appolonius van Bataafje” riep ik mijn slaaf. “Doet mijn paard gereed voor de rit naar de stookketel in de vallei”

 “verdomp Lewies” antwoorde de astrante schepsel, “Ik ben niet jouw slaaf, ik ben jouw broer, mijn naam zijn Apostolius. Vergeet nu hierdie verdomme speletje”

 Voorwaar, de vent toon geen respekte nie! Hij verdient de kats, ende dat zullen hij zekerlijk krijgen!

 Pegasus, mijn paard,  zijn huid schitterde in de vroeg oggend zon. Als ik hen besteeg rijsde hij runnikend achteroor ende staat op zijn achterpote, zijn voorpote driftig kappend in de lucht. Ah, zo een vurig steed zijn mijn harts plezier!

 “Lewies! Krijgt toch nouw de verdomme ezel aan’t lope!” kwam de roepstem des Appolonius.

 “Ik zullen jouw parmantig houwding niet langer duld, Appolonius, ‘betigde ik hem. “als je mij niet respekcteerde wag de kats op jouw”

 “Verdomp Lewies, gij leeft in een droom wereld. Ik ben jouw broer, Apostolius. Komt toch nouw, laten wij naar de stookketel ging.”

 Met een rats trippelgang gallopeerde mijn trauwe Pegasus teen de helling af naar de vallei waar de stookketel versteekt zijn tegen de spioenen der luis Willem Adriaan.

 “ Verdomp Lewies, porde toch maar de verdomme ezel ietwat aan” teemde  Appolonius.

De seven staart kats wag tuis voor dit oneerbiedig schepsel!

Ek kon slegs tot hier Lewies (die Ouere) se dagboekinskrywing ontsyfer. Die teks is moeilik leesbaar agv die ouderdom daarvan en die ou se lelike handskrif. Daarby het hy sy eie ink gemaak van varkgal en hoenderbloed (swijnengal ende kippenbloed) wat deur die jare taamlik verbleik het. Ek is egter nog besig om deur die res van die behoue geskrif te werk en sal dit plaas soos ek vorder.