Lewies se voorgeslag:Die aankoms by Sarah L’Homme de Barbarossa

Nu, na alle dese hebt gebeuren, besteegd ik de trouwe Pegasus, met de voorneme een bezoek bij de fraaie Sarah L’Homme de Barbarossa, mijn eige Madame Pompadour, af te leggen.

 “Allez ! allez! Appolonius!” riep ik, “ te paard, te paard!”  Appolonius slingerede met onzeker tred naar zijn paard .

 “Fokken ezel, staat stil!” swetste Appolonius. Hij mikt een schop naar zijn paard, maar troffe niet ende viel in de stof neer. Met vele moeite slaag hij daarin de dier te bestegen.. Als ik naar hem keek, zijn iets niet in orde. Het is echter eers de moment hij de dier flink in de lieste kappen ende hij met een stofslag op de aarde neersloegen dat ik besef hij deed de paard agterstevoor bestegen, met zijn aangesicht naar de paard zijn poeperd.

 Voordat wij vertrokken vulde ik een wijnzak, geprakseerden uit een swijnen blaas, met jenever. Zo ver wij rijden neemde ik ende Appolonius elk dan ende wan een slok of twee.

Het is reeds sterk schemer toen wij bij de werf van Sarah L’Homme de Barbarossa, mij eige lieve Madame Pompadour, aankomen. De honde op de werf blafde verwoed en skopt een groot kabaal op. Uit een van de huisjes op de werf treed zij na vore, mijn eige lieve Madame Pompadour. Ik ligte mijn hoed van mij hoofd haar te groeten en sprongde rats van mijn paard, maar mijn voet raakte verstrengeld in de stiebeuel ende ik sloeg in een stofwolk voor haar voete neer. Als ik orent zukkelde besefde ik dat de zon ende jenever een geslepe alliantie tegenover mij heb gevormd—mijn bene wankelde onzeker ende met mij uitgestrekte hand gericht naar Sarah L’Homme de Barbarossa, mijn eige Madame Pompadour, struikelte ik ende sloegte weer neer met die groet “Madame Pompadour”op mijn lippen. Mijn lippen zijnden egter zonder enich gevoel, en weierde hun samewerking te geven ende dit groet ontsnapt als “Mampoer.”

Sjoe, nee nou moet ek ook eers ietsie vat. Die manuskrip het nou erg verbleik en die ontsyfering vorder stadig. Dalk het ek teen die naweek weer iets gereed.