Donkermaan

 

Donkermaan

 

“Sy was maar twintig. Hy het haar hier, onder die stinkhoutboom, verwurg. Die dag voor haar troue. Jaloers omdat hy haar nie kon kry nie”.

 

Donkermaan. Die hond tjank-blaf bang.  Glimmend sweef die lykswa nader, versier met troulinte en balonne, niemand agter die stuur. ‘n Jong vrou in bruidsgewaad doem wasig onder die stinkhoutboom op. Die lykswa se deur gaan oop, ‘n skraal, bleek hand ontbied haar.

Sy kyk om, kyk my pleitend aan, ‘n oneindige hartseer in haar oë. Die hand wink ongeduldig. Sy klim in. Die lykswa glip weg. Die hond tjank, hare gerys, druipstert.

 

My laaste poging vir die Blitsfiksie – kompetisie. My petrol is nou op.