Ant Truia se koek

Die Kokkedoor en Koekedoor gedoente laat my dink aan my Ant Truia van toet, ‘n baasbakster in die kontrei wat gereeld pryse gewen het met haar koek op al wat ‘n skou is. Gereeld en elke jaar is’n rooi roset op Ant Truia se koek gesteek met “Kampioenkoek” daarop in kreatiewe kalligrafie geinskribeer. Ten spyte van aanslae uit VLU en sustersvereniging geledere het Ant Truia se koek op elke koekskou en koekkompetisie die rooi roset verower.
Die hoogtepunt van die jaar se koekkompetisies was natuurlik die landbouskou, waar niemand anders nie as die burgemeester in eie persoon die rooi roset op die koek aansteek. Dit was vir Ant Truia die allerhoogtepunt van haar koekbedrywigheid as haar koek as die wenkoek aangekondig word, en as die burgemester haar koek met die rooi roset steek, het ‘n rosige blos in haar nek opgeslaan, haar asem het weggeslaan en haar bors het op en af gedein. Sy het gelukwensinge ontvang met ‘n uitasem “Dankie” en haar oë skalks neergeslaan. Die ander deelnemers het haar jaloers en met wrewel betrag en onder mekaar die tekortkominge van Ant Truia se koek bespreek. “Te klam” sou een opmerk “Te droog” was ‘n ander se giftige bevinding “Te krummelrig” het Ant Dorie van Jaarsveld gereeld gemurmureer. Maar verniet, Ant Truia se koek is jaar na jaar as bobaas koek aangewys. Na afloop van so ‘n koekskou het die plaaslike koerant op die voorblad verkondig “Ant Truia se koek wen weer!” met ‘n foto van haar koek daarby, eers in sepia, toe in swart en wit en later in kleur. Sy het gebaai in die glorie van haar bekendheid.
Die geheim van haar wenkoek het sy dig bewaar, haar koek was immers haar paspoort tot glorie. Sy is met daai geheim die ewigheid in, en op haar begrafnis het die dominee daarvan melding gemaak, maar ook die gemeente getroos met die versekering dat “Ant Truia nou die engele met haar koek trakteer.”