Om die onopfokbare op te fok

Ons het al almal lekker gelag oor die Nederlandse advertensie vir “Opfokmeel” wat ‘n tydjie gelde die rondte gedoen het op FB en elders. Dit blyk toe heel onskuldig groeimeel te wees, in die geval vir hoenders. Nou kyk, ek is oortuig ek is nie Ouma Meelbol gevoer kindertyd nie, maar wel opfokmeel. Erens in een van haar gediggies vertel Lidi de Waal van hoe om die “onopfokbare op te fok” Dis ek daai. Ek het die vermoe om die onopfokbare heeltemal propperlies op te fok, en dit alles in ‘n poging to fix what ain’t broken. Desjare dag ek ek kan mos baie geld spaar as ek nou selwers my kar diens. Na ‘n helse gesukkel om die vonkproppe eers uit te draai en dan weer in te draai spring die Opeltjie soos ‘n broncobul op ‘n landbouskou. Vanoggend vind ek uit dat mens liefs nie die rubberdekseltjie op ‘n besproeiingsspuitkop, of te wel ‘n irrigation nozzle, moet afhaal nie. Mens kry hom nie terug nie. Nie eens met ‘n hamer nie. Die water borrel nou daar uit asof Moses self hom met ‘n stok geslaat het. Skoenmaker hou jou by jou lees, lui die gesegde, of soos my ma my kleintyd tereggewys het “Jy vat nou nie weer aan iets nie!”