Vir die paar bloglesers wat nog getrou hier lees, en hopelik ook vir ‘n paar wat dalk toevallig hier mag verby drentel, plaas ek hierdie storie om saam met die kleinkinders of klein kinders te lees. Dis Lewies se triek om die familie vir ‘n paar minute bymekaar te bring! Hoop dit werk!
Hier is hy:
Vat die pad Golikat!
Barnabas Barnard die skeepskok aan boord van die skip Die Mooie Mathilda is briesend.
“Muise! Muise!” roep hy terwyl hy sy hande in die lug gooi. “Hier is alweer muise in die kombuis! Kyk hoe knibbel hulle aan die vrugte en die neute! My koeke en my erte vir vanmiddag se tee op die dek is vol muisspoortjies en muisdrolletjies! Ek moet dit alles in die see gooi! Ek moet al die harde werk oordoen! As hierdie skip vanaand in die hawe van Mombassa aankom kry ek ‘n kat om die muise reg te sien. Nie sommer ‘n hierjy kat nie, nee, ‘n groot, gemene muisvreter kat wat al die muise sal vang en opvreet sodat daar g’n muis op die skip oorbly nie!”
Dit is middernag toe Die Mooie Mathilda in die hawe van Mombassa vasmeer. Barnabas Barnard gaan so gou as wat hy kan aan wal en begin soek na ‘n kat. Daar is baie katte op die hawe, maar hulle lyk nie kwaai en wreedaardig genoeg na Barnabas Barnard se sin nie. Uiteindelik sien hy ‘n yslike groot pikswart kat tussen ‘n klomp bokse en kratte. Die kat is juis besig om ‘n muis te bekruip. Banabas Botha sien sommer dadelik hierdie kat is die kat wat hy wil he. Net voordat die kat die muis kan bespring gryp Barbnabas Botha hom aan die nek en boender hom by ‘n streepsak in.
Die kat miaauw en blaas en spartel maar Barnabas Barnard woel hom stewig in die sak vas. “Kom saam , Kietsie” se hy. “Ek vat jou na die katparadys waar dit wemel van lekker ver uitgevrete muise. Daar kan jy na hartelus muise vang.”
Die kat grom vies toe hy hoor Barnabas Barnard noem hom “Kietsie” sy naam is Golikat, g’n Kietsie nie! Hy is die skurfste, grofste, goorste, grootste, moordlustigste, bloedlustigste wreedaardigste, bullebakkerigste skoorsoekerigste bakleierigste opfoeterigste boelibakkat in Mombassa.
En hy nou gaan op die Mooie Mathilda kom bly om die muise een vir een te vang te op te vreet!
Sommer daardie selfde oggend begin dinge vir die muise verander. Golikat vang links en regs onder hulle. Hulle moet die heeltyd oppas vir hom. Nes hulle dink hulle gaan kombuis toe om iets te eet, staan Golikat vierspoor voor hulle, reg om ‘n muis te vang. Selfs in die nag is hulle nie veilig nie, want Golikat slaap baie min, en omdat hy pikswart is, sien hulle hom skaars in die donker.
Die muise begin maer word, en veral die klein muisies begin baie swaar kry. Hulle is net vel en been, hulle lyk soos stokkiesprentjies.
Oom Skarrie, die oudste van die muise, besef dat hulle ‘n plan moet maak anders gaan hulle almal dood van die honger. Een aand sluip hy saggies op sy tone kombuis toe. Net een van die kombuisligte brand nog. Oom Skarrie loer die kant toe en dan loer hy daai kant toe. Daar le Golikat op ‘n kombuisstoel en slaap. (Maar ek het mos vir julle gese Golikat slaap baie min, hy het Oom Skarrie al lankal gesien en maak net of hy slaap. Hy is uitgeslape, die Golikat!)
Net toe Oom Skarrie regmaak om teen die tafel se poot op te hardloop, vlieg Golikat op en spring tot hier reg voor Oom Skarrie. Hy raas en blaas en kwispel sy stert. Sy naels flits soos skerp messe. Arme Oom Skarrie skrik so groot hy kan nie roer nie. Sy kop se “Hol Skarrie! Hol!” maar sy bene hoor niks. Hulle staan stokstyf geskrik. Dan klap Golikat vir Oom Skarrie dat hy daaar trek. Oom Skarrie skuif oor die vloer en nog voor hy kan orent kom is Golikat weer daar. Dan klap hy weer vir Oom Skarrie met die ander poot en Oom Skarrie trek sommer doer. Golikat spring met so ‘n vaart op Oom Skarrie af dat hy skoon verby oom Skarrie gly. Dit gee vir Oom Skarrie kans om onder Golikat se pote uit te kom. Dan gryp hy Golikat se stert en met ‘n seemansknoop wat net die ou seevaarders ken, knoop hy Golikat se stert blitsvinnig aan die kombuistafel se poot vas.
Die ander muise het intussen nadergekom toe hulle die lawaai hoor en bang om die kombuisdeur se kosyn geloer. Maar toe hulle sien dat Oom Skarrie vir Golikat uitoorle, spring hulle op die tafel en begin lag en dans. Barnabas Barnard het reeds die bestanddele vir die volgende oggend se ontbyt op die tafel uitgesit. ‘n Bak meel, ‘n bak suiker en ‘n bak met eiers. Francoise, wat al op ‘n Franse skip om die wereld geseil het, rol een van die eiers uit die bak. Die ander muise storm nader om te help en hulle lig die eier oor die tafel se rand. Die eier val en breek op Golikat se kop.
“Touche touche, le chat soufflé!” skreeu Francoise en gou neem die ander muise die kreet op.
(Miskien se mense dit eintlik anders, maar in hierdie storie se ons Toesjei toesjei le sja soeflei. En dit beteken ” Dis raak! Dis raak! Dis ‘n katkoek wat ons maak!”)
”Touche touche le chat soufflé” sing die muise elke keer as ‘n eier op Golikat breek. Dan keer hulle die bak met meel en die bak met suiker op Golikat om. Hy spring en spartel en ruk en rem, en die eier en meel en suiker klits al dieper in sy pels in.
Skielik verskyn die skeepskok Barnabas Barnard in die kombuisdeur. Hy gil verwoed toe hy die lawaai hoor en die gemors sien.
“Golikat! Wat gaan hier aan? Jy hou partytjie met die muise pleks dat jy hulle vang!”
Hy storm nader en mik ‘n wilde skop na Golikat, maar sy voet gly op die glibberige gebreekte eiers en hy skaats op ‘n rivier van eiergeel op die naat van sy rug tot teen die rak waarin die messe en vurke gebere word. Agthonderd agt en tagtig messe, agt honderd agt en tagtig vurke, agt honded agt en tagtig eetlepels en agt honderd sewe en tagtig teelepels reen kletterend op hom neer.
“Golikat! ”skreeu hy so hard dat die laaste teelepel wat nog op die rand van die rak huiwer, so “plienk!” op sy kop val.
Barnabas Barnard is woedend. Hy sukkel en spartel om uit die gladde eiergemors op die vloer orent te kom. Hoe meer hy sukkel, hoe kwater word hy en hoe meer raas hy. Toe hy uiteindelik weer op sy voete is, storm hy na Golikat en mik weer ‘n skop na hom, Weer gly sy voet onder hom uit, Die keer skaats hy tot teen die rak waar die breekgoed gebere word. Agt honderd agt en tagtig borde, agt honderd agt en tagtig kleinborde, agt honderd sewe en tagtig kleinborde reen kletterend op hom neer.
“Golikat!” skreeu hy so hard dat die rak tril en die laaste klein bordjie wat nog op die rand van die rak huiwer so “ploenk” op sy kop val.
Nou is BarnabasBarnard eers briesend. Hy sukkel gly-gly orent en skreeu op Golikat.
“Watse soort kat is jy? Hou partytjie met die muise! Waar het jy al van so-iets gehoor?”
Maar nou is Golikat self behoorlik die hoenders in. Hy gluur met sy goudgeel oe na BarnabasBarnard. Hy is so kwaad hy kan slange vang.
“Hier is g’n slange aan boord nie!” gil Barnabas Barnard asof hy Golikat se gedagtes kan lees.
“Hier is muise, muise! Jy moet die muise vang!”
Die glibberige rou eier het nou in Golikat se hare ingewerk en die knoop in sy stert glip los toe hy weer daaraan pluk. Hy kyk vies na Barnabas Barnard en lig sy bo-lip om sy tande snouend te wys.
“Golikat,” se Barnabas Barnard , “more as ons anker gooi in Southampton, is jy van hierdie skip af.” Sy stem is kalm, maar dreigend. Dan skreeu hy weer terwyl sy gesig bloedrooi word “Verstaan jy my!”
Die volgende oggend vroeg kom die skip in Southampton aan. Die muise staan opgewonde op die skeepsreling om Golikat te sien vertrek. Hulle hou mekaar se hande vas sodat hulle stewig op die reling staan. Dan kom Golikat teen die loopplank af. Hy lyk te naar. Die eier het intussen hard geword in sy hare en dit staan in sulke geel stekels op sy swart pels. Hier en daar kon hy dit darem al afwas, maar dit gaan nog lank duur voor hy heeltemal skoon is. Vir ‘n kat is dit ‘n verskriklike vernedering om so slonsig te lyk. Hy sluip vinnig en skaam tot op die kaai waar hy omdraai en sy tande vir die muise flits.
“Touche touche le chat soufflé” sit Francoise die spotliedjie in. Die ander muise val dadelik saam met haar in.
“Good riddance ya lily livered coward!” skreeu Billiybob wat in Liverpool aan boord gekom het.
“Auf wedersein you kartoffel” skreeu Willybrandt wat in Bremen aan boord gekom het.
“Hamba wena !” skreeu Siya wat in Durban aan boord gekom het.
“Weg is djy! Onth thoek djou nie hiethonie!” skreeu Mavis wat in Kaapstad aan boord gekom het.
Die muise spring so opgewonde op en af op die reling dat Bartolomeus wat op die een punt staan sy balans verloor en val. Hy trek die hele string muise af en hulle swaai oor die kaai. Hulle gil verskrik maar dan roep Oom Skarrie “Moenie worry nie, ek het julle! Klou net vas aan mekaar!” Hy staan op die ander punt van die ry muise met sy een arm stewig om ‘n groot skroef op die reling geanker.
Nou jil die string muise soos hulle oor die kaai swaai
Touche touche le chat soufflé!
Golikat kyk benoud op toe die muise hier reg oor hom swaai. Hy gee twee, drie bokspronge en verdwyn dan tussen ‘n klomp kratte op die kaai in.
Van die passasiers het intussen uit op die dek gekom. Hulle staan en bewonder die skouspel van die string swaaiende muise. Hulle “ooh” en “aah” en “oohlala “in ekstase. Jy hoor net kameras klik soos hulle hierdie besondere toneel vasle.
Dan kom die skeepskaptein Zonkie Zeeman ook daaraan, vergesel deur sy luitenant Stefanus Swanepoel.
“”Pragtig! Pragtig!” roep hy,” So besonders! Uniek! Gaan haal die skeepskok” beveel hy sy luitenant.
As Barnabas Barnard sy verskyning maak, se die kaptein: “Skeepskok, sorg van vandag af dat die muise elke dag kos het om te eet. Kyk net daardie skouspel, hulle is ‘n aanwins vir ons skip. Geen ander skip kan sy passasiers op so iets trakteer nie”
Barnabas Barnard is nie gelukkig met hierdie opdrag nie, maar hy het al geleer dat mens nie kaptein Zonkie Zeeman teegaan nie.
“Goed Kaptein” brom hy en stap terug kombuis toe.
In die kombuis, waar die gemors al opgeruim is, steek hy vas en mik ‘n allemintige skop na die tafel. Maar onder sy skoen sit nog eier vas, en sy voet glip onder hom uit. Hy slaan neer en val met sy kop teen die rak waarin die messegoed gebere word.
Agthonderd agt en tagtig messe, agt honderd agt en tagtig vurke, agt honderd agt en tagtig eetlepels en agt honderd agt en tagtig teelepels reen kletterend op hom neer.
Lewies Mymer 