Terwyl die rimpelinge van die water waar die padda ingeplons het, ritmies teen die oewer klots, maak ek aanstaltes om huiswaarts te keer. Teen die tyd mis my liewe vroutjie my al en die huishonde Blits en Patrollie, tjank weemoedig oor my afwesigheid. Die getroue Camry start soos altyd met die sesde probeerslag en daar skwiesh – skwiesh ek deur die modder.
Dit is bloedig warm, en toe ek die teerpad vat dans die hittegolwe op die teervlak. Dit word al digter en digter totdat dit later voel asof ek in digte mis ry, die sigbaarheid is omtrent nul. Skielik voel ek hoe die kar oneweredig begin wieg, so asof daar fout met die skokbrekers is. Dit voel soos turbulensie golwe wat ‘n vliegtuig in vlug tref. Daar kom so ‘n opening tussen die digte hittegolwe en ek kan my oë nie glo toe ek sien dat die Camry vlieg nie! Al die natuurwette van die fisika, die astro-fisika, die quantum fisika en die neuro-fisika moes in een nano sekonde in ‘n brandpunt van serendipiteit byeengekom het en het al die Newton swaartekrag wette opgehef en ongedaan gemaak met die gevolg dat die kar in die termiese trog opgestyg het, soos ‘n roofvoël in ‘n warm lugstroom. Verbasend genoeg bweeg die Camry op die bed van hittegolwe. Ek maak ‘n stuk vislyn aan die drywer en aan die passasier se deur vas. en maak die deure oop. Nou klap ek die deure soos ‘n voël sy vlerke klap, maar ek kom gou agter dat dit nie veel effek het nie en dat die kar nog steeds ewe rustig op koers is. Die lug is erg besoedel hierbo en die minuskule stofdeeltjies is gemagnetiseer deur die geweldige hitte, met die gevolg dat die atome mekaar aankleef en as’t ware ‘n teerpad hier bo in die lug vorm, sonder enige slaggate, wat traksie aan die wiele bied en wat die kar dan laat voortbeweeg.
Ek begin gou leer om die Camry te manuvreer: dit reageer as ek die stuurwiel draai, en die rathefboom werk soos ‘n vliegtuig se stuurstok: as ek dit in eerste rat druk lig die kar sy neus, en as ek dit in tweede rat druk dan duik hy. En in reverse ry hy agtertoe.
Hier van voor kom ‘n groot trop ganse in V – formasie aangevlieg. Toe hulle verbykom, kyk die leier die vlieënde Camry nuuskierig agterna totdat hy sy nek heeltemal omwring. Nou volg hy sy kop en die hele trop swenk agterna. Hulle vlieg nou in die rigting vanwaar hulle gekom het en hang lui in die vaarstroom van die Camry terwyl hulle lustig kwaak en kwetter. Ek kan sien hoe die mense daaronder verstom staar na die skouspel hier bo hulle, die vlieënde Camry en sy geveerde gevolg met hul krassende sirenes.
Dan sien ek in die verte die bekende horison van die skagtorings en mynhope van nege skag en ‘n gevoel van welgeluksalige vervulling wel in my op as ek besef my huis en haard, en my ander helfte is naby. My hart gaan op ‘n galop as ek Vroutjie visualiseer: kompakte bouvorm, met swart hare wat sy in ‘n nes van nonchalante slierte oor haar voorkop laat hang. Klein, skerp ogies wat niks miskyk nie! Die liefde van my lewe! Daar sien ek haar nou—sjarmant in haar groen crimplene rok. Sy maak reg om my vanaand uit te neem, sy het haar oranje krullers in haar hare! Die klein vabond! Ons gaan seker weer na Dan’s Pub toe vir daarts en drienks en dalk karaoke.
Sy kyk op na die doenigheid hier bo haar en haar ogies rek soos pierings. Sy plant haar bene so effe wyd en druk haar vuiste in haar sye. Dit lyk of sy nou net van Fruit and Veg kom met twee waatlemoene onder die arms.Blits en Patrollie blaf besete en hol al om die huis dat die sooie spat. Die bure hang by die vensters uit en die hele buurt se snotneusies storm opgewonde nader. Die ganse blaas en snater terwyl hulle hier agter die Camry hang
“Lewies!” gil Vroutjie. “ Waar de donner was jy die hele tyd? Wat maak jy daarbo? Kom nou dadelik af hiernatoe, en jy bars as jy die kabouters op die lawn breek!”
O aarde, hoe gaan ek die visvangery aan haar verduidelik? En alles wat ek daar beleef het? Ek kan sien my liefde is nie bietjie omgekrap nie. Nou sal ek moet lieg vir my lewe, en ek is nie juis iemand wat kan lieg nie !
Dis dan die einde van my visvang wedervaringe daar by die Groot Kuile. Vroutjie het toe darem tot bedaring gekom. Sy het selfs vir my ‘n biltong ruiker van Manny’s Butchery gestuur toe ek daar in die ICU gelê het.